Okula başladık. Sanki ben okula başlıyordum, sanki benim okulumun ilk günüydü, anne olmak böyle bir şey işte dedim, tekrar kendimi onun yerine koydum, bir önceki gece uyuyamadım, ne olacak, ağlayacak mı, sevecek mi, alışacak mı, daha çok küçük mü, iyi mi yaptım? Bu sorular sürekli kafamda yankılandı. Ama ilk gün korktuğum gibi geçmedi. Hatta süperdi. Kızımız büyümüş bunu gördük, isimleri okunup sınıflarına giderken babamızın gözlerinden yaşlar akıyordu. Daha dün gibi karnımda olan küçücük bebeğim, büyüdü ve okullu oldu. Sevinç, gurur, hüzün, mutluluk, stres hepsi bir aradaydı. Umarım o güzel yüzü hep mutlu olur…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder