İyi ki doğdun canımın içi!!!

6 yıl önce bugün hayatıma öyle bir girdin ki, o güne şükrediyorum. Hayatım seninle renklendi, seninle bir amaca kavuştu, seninle mutluluk doldu, seninle kalbim büyüdü, seninle umutlandım, seninle hayat buldum. İlk doğduğunda annelik hakkında hiçbirşey bilmiyordum, nasıl yedireceğim, nasıl altını değiştireceğim, nasıl büyüteceğim diye çok düşündüm. Her ağladığında kitapta ne yazıyor diye baktım, ablamı aradım, doktora gittim. Bildiğim tek şey seni her şeyden çok sevdiğimdi. Kreşe ilk başladığın gün, sanki kendim başlıyormuş gibi korktum; okula ilk başladığın gün sanki benim okulumun ilk günü gibi heyecanlandım; ilk karneni aldığında kendi karnemmiş gibi gururlandım.

“Anne seni sonsuzluk kadar çok seviyorum” diyerek küçücük yüreğinde kocaman bir sevgiyle beni bağrına basıyorsun ya dünyanın en mutlu insanı yapıyorsun beni. Sana kızdığım, bağırdığım, anlaşamadığımız zamanlar oluyor ama bu sana olan sevgimi hiçbir zaman azaltmıyor, umarım senin sevginde hiç azalmaz. Seni sonsuzluktan daha fazla seviyorum Naz’ım..(“Sonsuzluktan fazla diye bişey yoktur, hile yapıyorsun, ancak ikimizde birbirimizi sonsuzluk kadar sevebiliriz” dediğini duyar gibiyim)

İyi ki varsın, iyi ki benim kızımsın, iyi ki doğdun benim güzel, biricik, akıllı prensesim.